Κιρσοί των κάτω άκρων (κιρσοί)

Κιρσοί, κιρσοί, κιρσοί(από το λατινικό varix, varicis - διαστολή, πρήξιμο στις φλέβες)- επίμονη μη αναστρέψιμη αλλαγή στις φλέβες, που χαρακτηρίζεται από:

• άνιση αύξηση του αυλού και του μήκους των φλεβών,
• ο σχηματισμός κόμβων σε περιοχές αραίωσης φλεβών λόγω παθολογικών αλλαγών στα φλεβικά τοιχώματα, λέπτυνση, τέντωμα, μειωμένο τόνο και ελαστικότητα,
• λειτουργική ανεπάρκεια των φλεβικών βαλβίδων και διαταραγμένη ροή αίματος.

Οι κιρσοί είναι μια αρκετά κοινή ασθένεια. Οι κιρσοί και οι επιπλοκές τους διαγιγνώσκονται στο 25% του πληθυσμού, με τις γυναίκες να υποφέρουν 2-3 φορές συχνότερα από τους άνδρες. Στις γυναίκες, τα πρώτα σημάδια της νόσου παρατηρούνται συχνά σε νεαρή ηλικία, που τις περισσότερες φορές συνδέονται με την εγκυμοσύνη και τον τοκετό. Σε μεγαλύτερες ηλικίες, παρατηρείται αύξηση της επίπτωσης τόσο στους άνδρες όσο και στις γυναίκες και η συχνότητα των επιπλεγμένων μορφών αυξάνεται. Στην ηλικία των 70 ετών, η ασθένεια εμφανίζεται 6-10 φορές συχνότερα από ό, τι στην ηλικία των 30 ετών. Ωστόσο, πρόσφατα, η εκδήλωση κιρσών παρατηρείται συχνά σε πολύ νεαρά άτομα, ακόμη και σε εφήβους. Επομένως, ο εντοπισμός όλων των πιθανών αιτιών της νόσου και η πρόληψη των φλεβικών διαταραχών γίνεται όλο και πιο επείγον καθήκον.

Πώς εμφανίζονται και αναπτύσσονται οι κιρσοί

Για να κατανοήσουμε πώς εμφανίζονται οι κιρσοί, ας εξηγήσουμε εν συντομία τη φυσιολογία του φλεβικού συστήματος των κάτω άκρων. Η φλεβική εκροή στα πόδια παρέχεται από δύο διασυνδεδεμένους μηχανισμούς - τον κεντρικό και τον περιφερειακό. Ο κεντρικός μηχανισμός σχετίζεται με την καρδιά, τους πνεύμονες, το διάφραγμα και ο περιφερικός μηχανισμός σχετίζεται άμεσα με τη λειτουργία του φλεβικού συστήματος των κάτω άκρων που περιβάλλουν τα αγγεία των μυών και των ιστών.

Τα αρχικά σημάδια των κιρσών είναι η διαταραχή της τριχοειδούς κυκλοφορίας, το πρήξιμο, το αίσθημα βάρους στα πόδια, η εμφάνιση ευρυαγγειών και φλεβών αράχνης. Αυτές οι αλλαγές είναι αναστρέψιμες, αλλά εάν δεν ληφθούν έγκαιρα προληπτικά μέτρα, τα προβλήματα θα αυξηθούν.

Κατά κανόνα, περισσότερο από ένα έτος περνά από τα αρχικά σημάδια κιρσών των κάτω άκρων μέχρι το σχηματισμό κιρσών και την εμφάνιση έντονων συμπτωμάτων κιρσών. Οι κιρσοί που αναπτύσσονται σταδιακά οδηγούν σε διαταραχή της ροής του αίματος και χρόνια φλεβική ανεπάρκεια. Η στασιμότητα του αίματος στις φλέβες μπορεί να οδηγήσει σε φλεβίτιδα (φλεγμονή των φλεβών), θρομβοφλεβίτιδα (φλεγμονή των φλεβών με σχηματισμό θρόμβων αίματος), φλεβοθρόμβωση (θρόμβωση με περαιτέρω φλεγμονή των φλεβών), μη επουλωτική δερματίτιδα (φλεγμονή του δέρμα), τροφικά έλκη.

Τύποι και μορφές κιρσών

Υπάρχουν πρωτοπαθείς (αληθινοί) και δευτεροπαθείς (συμπτωματικοί) κιρσοί.

Οι πρωτοπαθείς κιρσοί είναι μια ανεξάρτητη νόσος του φλεβικού συστήματος (κιρσοί). Αναπτύσσεται σταδιακά σε αρκετά χρόνια. Τις περισσότερες φορές, παρατηρείται κιρσοκήλη της μεγάλης σαφηνούς φλέβας (70-85%), λιγότερο συχνά - της μικρής σαφηνούς φλέβας (5-12%). Με τους κιρσούς, το 50-70% της βλάβης των φλεβών είναι αμφοτερόπλευρη.

Οι δευτερογενείς κιρσοί είναι σύμπτωμα και συνέπεια ασθενειών στις οποίες υπάρχουν εμπόδια στην εκροή αίματος από τις εν τω βάθει φλέβες των κάτω άκρων (μεταθρομβωτική νόσος, όγκοι, ουλές, φλεγμονώδεις διεργασίες, απλασία και δυσπλασία των εν τω βάθει φλεβών, αρτηριοφλεβική συρίγγια κ. λπ. ). Οι δευτερογενείς κιρσοί είναι αρκετά σπάνιοι.

Τις περισσότερες φορές, οι κιρσοί επηρεάζουν τις σαφηνές φλέβες των κάτω άκρων, οι οποίες αποτελούν μέρος του συστήματος της μεγάλης σαφηνούς φλέβας. Οι κλάδοι της μικρής σαφηνούς φλέβας υποφέρουν από κιρσούς πολύ λιγότερο συχνά.

Ταξινόμηση τύπων κιρσών

Μέχρι πρόσφατα στη χώρα μας οι γιατροί ταξινομούσαν τους κιρσούς σύμφωνα με διάφορους τύπους ταξινομήσεων. Χρησιμοποιήθηκε η σταδιακή κλινική ταξινόμηση του V. S. Savelyev, που αντικατοπτρίζει τον βαθμό διαταραχής της φλεβικής κυκλοφορίας στο άκρο και την ικανότητα του σώματος να αντισταθεί σε αυτές τις διαταραχές και να τις αντισταθμίσει, καθώς και ταξινόμηση σύμφωνα με τις μορφές κιρσών και τις επιπλοκές που προκαλούνται από αυτές.

Αλλά το κυριότερο προς το παρόν είναι η διεθνής ταξινόμηση CEAP, με βάση τα κλινικά (C - κλινική), τα αιτιολογικά (E - etiology), τα ανατομικά (A - ανατομία) και τα παθογενετικά (P - pathogenesis) χαρακτηριστικά της νόσου.

6 κλινικές κατηγορίες ("C") διατάσσονται σε αυξανόμενη σοβαρότητα της νόσου από τηληαγγειεκτασίες (TAE) έως τροφικά έλκη.

Η αιτιολογική ενότητα ("Ε") υποδεικνύει εάν η διαδικασία είναι πρωτογενής ή όχι.

Το ανατομικό μέρος της ταξινόμησης ("A") διαιρεί το φλεβικό σύστημα των κάτω άκρων σε 18 σχετικά ξεχωριστά τμήματα, γεγονός που καθιστά δυνατή την ένδειξη του εντοπισμού της πληγείσας περιοχής του φλεβικού συστήματος.

Η παθοφυσιολογική τομή («P») χαρακτηρίζει την παρουσία παλινδρόμησης και/ή απόφραξης στο προσβεβλημένο φλεβικό τμήμα.

Συμπτώματα κιρσών

Τα συμπτώματα των κιρσών εξαρτώνται από το στάδιο της νόσου, δηλ. σχετικά με το βαθμό αλλαγών στα αιμοφόρα αγγεία και τη διαταραχή του φλεβικού συστήματος. Ανάλογα με το στάδιο, μπορεί να δοθεί πρόγνωση για την περαιτέρω εξέλιξη της νόσου.

Το αρχικό στάδιο των κιρσών - κιρσοί 1ου βαθμού

Στο αρχικό στάδιο, όταν η παθολογία των φλεβών δεν έχει ακόμη εκφραστεί σαφώς, μπορεί να απουσιάζουν ορατά σημάδια κιρσών. Οι ασθενείς παραπονούνται για αίσθημα βάρους και ενόχληση στα πόδια, υπερβολική κούραση, αίσθημα ζεστασιάς, παραισθησία (μούδιασμα, κάψιμο, μυρμήγκιασμα). Τα συμπτώματα επιδεινώνονται προς το τέλος της ημέρας, καθώς και υπό την επίδραση της ζέστης - το καλοκαίρι ή όταν φοράτε ζεστά παπούτσια σε εσωτερικούς χώρους το χειμώνα. Εμφανίζεται πρήξιμο στο πόδι και στον αστράγαλο, το οποίο εξαφανίζεται μετά από μια σύντομη ανάπαυση. Περιστασιακά, είναι πιθανές νυχτερινές κράμπες των μυών της γάμπας, αλλά οι ασθενείς τις αποδίδουν σε υπερβολική εργασία.

Μετά από παρατεταμένη σωματική δραστηριότητα, οι φλέβες διογκώνονται και το δίκτυό τους φαίνεται εύκολα μέσα από το δέρμα. Είναι ιδιαίτερα αισθητά στην περιοχή του μηρού, της κνήμης και του ποδιού. Ο αριθμός τέτοιων φλεβών και ο βαθμός επέκτασής τους μπορεί να ποικίλλει. Αυτοί μπορεί να είναι απλοί και όχι πολύ εμφανείς σχηματισμοί στο κάτω πόδι, που εμφανίζονται πιο καθαρά το βράδυ ή μετά από σωματική δραστηριότητα. Επίσης σε αυτό το στάδιο των κιρσών παρατηρείται η εμφάνιση φλεβών αράχνης.

Εάν σε αυτό το στάδιο ξεκινήσετε την απλούστερη συντηρητική θεραπεία, καθώς και ακολουθήσετε προληπτικά μέτρα, τότε η ανάπτυξη της νόσου μπορεί να προληφθεί εξαλείφοντας σχεδόν όλα τα συμπτώματα.

Συμπτώματα κιρσών 2ου βαθμού, στάδιο αντιστάθμισης

Σε αυτό το στάδιο της νόσου, οι αλλαγές στα μεγάλα υποδόρια αγγεία γίνονται αισθητές. Οι φλέβες παραμορφώνονται, διογκώνονται, διαταράσσεται η εκροή αίματος και εμφανίζεται αισθητό πρήξιμο στα πόδια και τους αστραγάλους. Το πρήξιμο αυξάνεται με την παρατεταμένη σωματική δραστηριότητα στα πόδια, αλλά υποχωρεί μετά από μια νυχτερινή ανάπαυση. Τη νύχτα, οι κράμπες στους μύες της γάμπας είναι συχνές. Παρατηρείται παραισθησία - προσωρινή απώλεια ευαισθησίας στα πόδια, μούδιασμα των ποδιών, κάψιμο, «χήνα». Καθώς η νόσος εξελίσσεται, εμφανίζεται πόνος, ο οποίος εντείνεται το βράδυ.

Αυτό το στάδιο υπο-αντιστάθμισης, κατά κανόνα, διαρκεί αρκετά χρόνια και αυτή τη στιγμή η ανάπτυξη της νόσου μπορεί επίσης να σταματήσει εάν η θεραπεία ξεκινήσει έγκαιρα. Διαφορετικά, η ασθένεια θα εξελιχθεί αναπόφευκτα σε πιο σοβαρό στάδιο.

Συμπτώματα κιρσών 3ου βαθμού - στάδιο απορρόφησης

Σε αυτό το στάδιο των κιρσών παρατηρείται σημαντική αύξηση των συμπτωμάτων, ο πόνος, το βάρος στα πόδια είναι πιο έντονοι και υπάρχει διαταραχή της κυκλοφορίας του περιφερικού αίματος και της λέμφου (χρόνια φλεβική ανεπάρκεια). Το πρήξιμο δεν εξαφανίζεται ακόμη και μετά από πολύωρη ανάπαυση και εξαπλώνεται στο κάτω πόδι. Οι ασθενείς ενοχλούνται από φαγούρα στο δέρμα. Το δέρμα στα πόδια ξηραίνεται, χάνει την ελαστικότητά του, το δέρμα τραυματίζεται εύκολα, χάνει την ικανότητα γρήγορης αναγέννησης, με αποτέλεσμα οι πληγές να χρειάζονται πολύ χρόνο για να επουλωθούν. Οι καφέ κηλίδες εμφανίζονται στο δέρμα, πιο συχνά στην εσωτερική επιφάνεια του κάτω τρίτου του ποδιού (υπερμελάγχρωση λόγω υποδόριων αιμορραγιών).

Όλα αυτά τα παράπονα είναι συνεχή. Στο μέλλον, μπορεί να εμφανιστούν παράπονα για πόνο στην περιοχή της καρδιάς, δύσπνοια, πονοκεφάλους και επιδείνωση της μυοσκελετικής λειτουργίας του προσβεβλημένου άκρου.

Αν και το στάδιο της αντιρρόπησης είναι ήδη μια πολύ σημαντική εκδήλωση της νόσου, με την κατάλληλη θεραπεία η κατάσταση του ασθενούς μπορεί να διατηρηθεί σε ικανοποιητικό επίπεδο για αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα, διατηρώντας την ικανότητα εργασίας και αποτρέποντας τη μετάβαση στη φάση των επιπλοκών.

Κιρσοί 4ου βαθμού - στάδιο επιπλοκών

Αυτή η φάση της νόσου χαρακτηρίζεται από έντονες διαταραχές της φλεβικής κυκλοφορίας. Το πρήξιμο των ποδιών γίνεται σχεδόν σταθερό, ο κνησμός του δέρματος εντείνεται και εμφανίζονται τροφικές διαταραχές στο δέρμα του κάτω ποδιού. Οι προχωρημένοι κιρσοί συχνά συνοδεύονται από έκζεμα, δερματίτιδα και μακροχρόνιους τραυματισμούς, και δεδομένου ότι οι αναγεννητικές ικανότητες του δέρματος με κιρσούς μειώνονται αισθητά, ακόμη και μια μικρή πληγή μπορεί να εξελιχθεί σε επίμονο τροφικό έλκος. Το λεπτό δέρμα και τα φλεβικά τοιχώματα τραυματίζονται εύκολα, με αποτέλεσμα την εκτεταμένη αιμορραγία. Οι κατεστραμμένοι μαλακοί ιστοί και τα ανοιχτά έλκη γίνονται πύλες για μόλυνση.

Οι πιο συχνές επιπλοκές των κιρσών:

• φλεβίτιδα - φλεγμονή μιας φλέβας.
• θρόμβωση - ο σχηματισμός θρόμβου αίματος (θρόμβος) σε μια φλέβα, ο οποίος μπορεί να οδηγήσει σε απόφραξη του αγγείου.
• τροφικά έλκη - σχηματίζονται στον τόπο όπου η προσβεβλημένη φλέβα δεν μπορεί να παρέχει επαρκή εκροή αίματος από το δέρμα, με αποτέλεσμα να διαταράσσεται η διατροφή (τροφισμός) των ιστών.

Οι κιρσοί μπορεί να επιπλέκονται από οξεία (μερικές φορές πυώδη) θρομβοφλεβίτιδα,δερματίτιδα και έκζεμα, αιμορραγία, ερυσίπελας, λεμφαγγειίτιδα.Μία από τις πιο επικίνδυνες επιπλοκές των κιρσών είναι η πνευμονική εμβολή, η οποία μπορεί να οδηγήσει σε αιφνίδιο θάνατο.

Δεν είναι πλέον δυνατή η αποκατάσταση της κατάστασης του φλεβικού συστήματος σε αυτό το στάδιο· μπορούμε μόνο να μιλήσουμε για την πρόληψη περαιτέρω επιπλοκών και, στο μέτρο του δυνατού, τη βελτίωση της ποιότητας ζωής του ασθενούς.

Αιτίες κιρσών

Δεν υπάρχει μεμονωμένη αιτία πρωτοπαθούς κιρσού των κάτω άκρων. Η ανάπτυξη αυτής της ασθένειας προκαλείται συνήθως από διάφορους παράγοντες. Αλλά όλα τα επώδυνα συμπτώματα των κιρσών σχετίζονται με δομικές αλλαγές στον ιστό των φλεβικών τοιχωμάτων των αιμοφόρων αγγείων και διαταραχή της λειτουργίας των φλεβικών βαλβίδων.

Τι προκαλεί αυτές τις παραβιάσεις;

Συχνά μπορείτε να συναντήσετε τη δήλωση ότι ένας από τους πιο σημαντικούς φυσιολογικούς λόγους για την ανάπτυξη μιας ασθένειας όπως οι κιρσοί είναι η όρθια στάση. Πράγματι, στους ανθρώπους, από τη φύση τους, το φορτίο στο αγγειακό σύστημα των κάτω άκρων είναι πολύ υψηλό. Η ροή του αίματος από τις φλέβες και η άνοδός του στην καρδιά εμποδίζεται από την πίεση που προκαλείται από τη βαρύτητα, καθώς και από την υψηλή πίεση στην κοιλιακή κοιλότητα. Ωστόσο, δεν αναπτύσσουν όλοι κιρσοί. Ποιοι παράγοντες προκαλούν την ανάπτυξη κιρσών;

Έχει διαπιστωθεί ότι οι κύριοι παράγοντες κινδύνου για την ανάπτυξη κιρσών είναι:

• γενετική προδιάθεση (κληρονομικότητα) - συγγενής αδυναμία του φλεβικού τοιχώματος, διαταραχή των φλεβικών βαλβίδων.
• γυναικείο φύλο - οι γυναίκες υποφέρουν από κιρσούς 4-6 φορές πιο συχνά από τους άνδρες.
• ορμονικές διαταραχές?
• ορμονική αντισύλληψη?
• εγκυμοσύνη, ειδικά πολύδυμες κυήσεις.
• βαριά σωματική δραστηριότητα (βαριά σωματική εργασία, αθλήματα δύναμης).
• καταστάσεις και ασθένειες που οδηγούν σε αυξημένη ενδοκοιλιακή πίεση (χρόνιες αναπνευστικές παθήσεις, δυσκοιλιότητα κ. λπ. )
• ασθένειες που επηρεάζουν αρνητικά τα αιμοφόρα αγγεία (υψηλά επίπεδα σακχάρου στο αίμα, διαβήτης, αυξήσεις πίεσης κ. λπ. )
• χαρακτηριστικά της εργασίας - όρθια ή καθιστική εργασία, ξαφνικές αλλαγές στη θερμοκρασία, παρατεταμένη επαφή με υψηλές ή χαμηλές θερμοκρασίες.
• υπέρβαρο, παχυσαρκία, που δημιουργεί αυξημένο άγχος στα πόδια και αυξημένη πίεση στην περιοχή της πυέλου.
• έλλειψη βιταμίνης C και άλλων ευεργετικών ουσιών που είναι απαραίτητες για το αγγειακό σύστημα.
• καθιστικός τρόπος ζωής, κακές συνήθειες που καταστρέφουν τα αιμοφόρα αγγεία και προκαλούν πρόσθετη ένταση σε αυτά.

Διάγνωση κιρσών

Τις περισσότερες φορές, η διάγνωση των κιρσών συχνά δεν είναι δύσκολη. Μια κλινική εξέταση, συμπεριλαμβανομένης φυσικής εξέτασης (εξέταση και ψηλάφηση), έρευνα του ασθενούς, συλλογή παραπόνων και αναμνήσεων (πληροφορίες για την πορεία της νόσου, χαρακτηριστικά ζωής και εργασίας, παλαιότερες και τρέχουσες ασθένειες) για σοβαρές κιρσώδεις φλέβες συνήθως είναι δυνατό να γίνει διάγνωση χωρίς ενόργανη εξέταση. Εξαιρέσεις αποτελούν περιπτώσεις όπου, με την υπερβολική ανάπτυξη του υποδόριου λιπώδους ιστού των κάτω άκρων, οι κιρσώδεις αλλαγές μπορεί να είναι δύσκολο να παρατηρηθούν.

Επί του παρόντος, η σάρωση υπερήχων διπλής όψης (USDS) έχει γίνει ευρέως χρησιμοποιούμενη για τη μελέτη των φλεβών των κάτω άκρων. Αυτή η μέθοδος σας επιτρέπει να προσδιορίσετε τον εντοπισμό των αλλαγών στις φλέβες και τη φύση της διαταραχής στη φλεβική ροή του αίματος. Ωστόσο, πρέπει να γνωρίζετε ότι τα αποτελέσματα της υπερηχογραφικής σάρωσης είναι σε μεγάλο βαθμό υποκειμενικά και εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό όχι μόνο από την εμπειρία και τη γνώση του ερευνητή, αλλά και από τις τακτικές προσεγγίσεις για τη θεραπεία των φλεβικών παθήσεων που υιοθετούνται σε ένα δεδομένο ιατρικό ίδρυμα. Κατά τον καθορισμό των θεραπευτικών τακτικών, καθοδηγούνται κυρίως από δεδομένα κλινικής εξέτασης.

Η σάρωση διπλής όψης πραγματοποιείται όταν σχεδιάζεται επεμβατική θεραπεία των κιρσών των κάτω άκρων. Επιπλέον, μπορεί να χρησιμοποιηθεί φλεβογραφία με σκιαγραφικό ακτίνων Χ, φλεβογραφία MRI και φλεβογραφία CT.

Όλες αυτές οι μέθοδοι καθιστούν δυνατή την αποσαφήνιση της θέσης, της φύσης και της έκτασης των φλεβικών βλαβών, τη σαφή εμφάνιση διαταραχών στη φλεβική αιμοδυναμική, την αξιολόγηση της αποτελεσματικότητας της συνταγογραφούμενης θεραπείας και την πρόβλεψη της πορείας της νόσου.

Θεραπεία κιρσών - σύγχρονες τεχνικές

Τα κύρια καθήκοντα του γιατρού στη θεραπεία των κιρσών είναι:

• εξάλειψη ή μείωση της σοβαρότητας των συμπτωμάτων που προκαλούν ιδιαίτερη δυσφορία στους ασθενείς - πόνος, οίδημα, κράμπες.
• αποκατάσταση και βελτίωση της λειτουργίας των αιμοφόρων αγγείων - από τα τριχοειδή έως τις βαθιές φλέβες, τη βελτίωση της λειτουργίας των βαλβίδων, την αποκατάσταση των κατεστραμμένων αγγειακών τοιχωμάτων, την αύξηση της ελαστικότητας και της αντοχής τους.
• βελτίωση των ρεολογικών ιδιοτήτων του αίματος, μείωση του ιξώδους του.
• βελτίωση της λειτουργίας του λεμφικού συστήματος.
• πρόληψη της περαιτέρω ανάπτυξης της νόσου και των επιπλοκών·
• βελτίωση της ποιότητας ζωής του ασθενούς.

Ανάλογα με το στάδιο της νόσου και τον βαθμό της αγγειακής βλάβης, ο γιατρός μπορεί να συνταγογραφήσει τις βέλτιστες μεθόδους θεραπείας για τη δεδομένη κατάσταση, όπως:

• συντηρητική θεραπεία– συστάσεις για πρόληψη και αλλαγές στον τρόπο ζωής, φαρμακοθεραπεία, θεραπεία συμπίεσης.
• μη χειρουργικές επεμβατικές επεμβάσεις- σκληροθεραπεία, ηχοσκληροθεραπεία, σκληροθεραπεία με αφρό (θεραπεία με μορφή αφρού) κ. λπ.
• χειρουργική επέμβαση- φλεβεκτομή, θερμική εξάλειψη, απογύμνωση, συνδυασμένες μέθοδοι και επεμβάσεις αυξημένης πολυπλοκότητας για επιπλοκές κιρσών και θεραπεία τροφικών ελκών των κάτω άκρων.

Αυτές οι μέθοδοι καθιστούν δυνατή τη βελτίωση της κυκλοφορίας του αίματος στα κάτω άκρα, συμπεριλαμβανομένης της μικροκυκλοφορίας, εξαλείφουν πολλά καλλυντικά ελαττώματα που προκαλούνται από κιρσούς και ανακουφίζουν τον ασθενή από ένα σημαντικό μέρος των επώδυνων εκδηλώσεων της παθολογίας.

Συντηρητικές μέθοδοι αντιμετώπισης των κιρσών

Η σύγχρονη συντηρητική θεραπεία για κιρσούς παρέχει μια ολοκληρωμένη προσέγγιση στη θεραπεία και περιλαμβάνει διάφορους τομείς:

• αλλαγές στον τρόπο ζωής·
• Φαρμακολογική θεραπεία?
• θεραπεία συμπίεσης.

Δεν είναι τυχαίο ότι οι αλλαγές στον τρόπο ζωής έρχονται πρώτα. Είναι απαραίτητο, εάν είναι δυνατόν, να εξαλειφθεί η λάσπη τουλάχιστον για να μειωθεί η επίδραση των δυσμενών παραγόντων.

Ένα από αυτά είναι τα μακροχρόνια στατικά φορτία σε όρθια ή καθιστή θέση, που οδηγούν σε στασιμότητα του αίματος. Για να ενεργοποιήσετε τη μυοφλεβική αντλία του κάτω ποδιού, πρέπει να τεντώνετε τακτικά τα πόδια σας και να περπατάτε περισσότερο. Ενώ εργάζεστε, μπορείτε περιοδικά να εκτελείτε ασκήσεις με εναλλακτική σύσπαση και χαλάρωση των μυών του κάτω ποδιού (ανύψωση στα δάχτυλα των ποδιών σας).

Συνιστάται να βρείτε χρόνο για να ασχοληθείτε με υπαίθρια αθλήματα που δεν σχετίζονται με τον κίνδυνο τραυματισμού των ποδιών (αθλητικό ή σκανδιναβικό περπάτημα, ποδήλατα γυμναστικής, διάδρομοι, κολύμπι, ποδηλασία και περπάτημα).

Εάν έχετε κιρσούς, δεν πρέπει να υπερθερμαίνετε τα πόδια σας· θα πρέπει να αρνηθείτε να επισκεφθείτε το μπάνιο και τη σάουνα.

Οι ασθενείς με κιρσούς πρέπει να παρακολουθούν το σωματικό τους βάρος. Είναι γνωστό ότι με δείκτη μάζας σώματος άνω των 27 kg/m²η πιθανότητα εμφάνισης κιρσών αυξάνεται κατά 30%. Το υπερβολικό βάρος συχνά συνδέεται με αυξημένα επίπεδα σακχάρου, γεγονός που οδηγεί σε προβλήματα με την επούλωση των φλεβικών ελκών και τον κίνδυνο επανεμφάνισής τους.

Θεραπεία συμπίεσηςγια τους κιρσούς μπορεί να χρησιμοποιηθεί είτε μόνο του είτε σε συνδυασμό με φαρμακευτικά προϊόντα, καθώς και μετά από χειρουργική επέμβαση και σκληροθεραπεία.

Η αποτελεσματικότητα της θεραπείας συμπίεσης εξηγείται από τη δυνατότητα μείωσης της αντίστροφης ροής αίματος, κάποια μείωση της παθολογικής ικανότητας των διεσταλμένων φλεβών, η οποία οδηγεί σε μείωση του οιδήματος, βελτίωση της ροής του τριχοειδούς αίματος και μείωση των συμπτωμάτων κιρσών.

Εκτός από τους επιδέσμους και τα πλεκτά, υπάρχει θεραπεία συμπίεσης υλικού, η οποία είναι ιδιαίτερα αποτελεσματική για το χρόνιο φλεβικό οίδημα και τα τροφικά έλκη.

Η φαρμακευτική θεραπεία μπορεί να συνιστάται στα αρχικά στάδια των κιρσών ως ο κύριος τύπος θεραπείας, συμπληρωμένη, εάν είναι απαραίτητο, με ελαστική συμπίεση. Τα φαρμακευτικά προϊόντα συνταγογραφούνται επίσης για την προετοιμασία για χειρουργική θεραπεία ή κατά τη μετεγχειρητική περίοδο για την επιτάχυνση της αποκατάστασης και την πρόληψη επιπλοκών.

Οι ακόλουθες ομάδες φαρμάκων χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία φλεβικών παθήσεων:

• φλεβοτονικά και αγγειοπροστατευτικά.
• αντιπηκτικά και θρομβολυτικά?
• αντιφλεγμονώδη και παυσίπονα?
• αγγειακά αναγεννητικά μέσα.

Για τη συστηματική θεραπεία των κιρσών χρησιμοποιούνται κυρίως φλεβοτονωτικά και αγγειοπροστατευτικά με βάση βιοφλαβονοειδή, παράγωγα ρουτίνης, σαπωνίνες κ. λπ. Αυτά τα φάρμακα αυξάνουν την ελαστικότητα και τον τόνο των φλεβών, αυξάνουν τη δύναμη των αιμοφόρων αγγείων, βελτιώνουν την εκροή λέμφου και μειώνουν τη λεμφική πίεση . Εάν υπάρχει κίνδυνος θρόμβωσης, συνταγογραφούνται αντιπηκτικά. Τα αντιφλεγμονώδη και παυσίπονα χρησιμοποιούνται για επιπλοκές κιρσών - φλεγμονή των φλεβών, έντονο πόνο, τροφικές βλάβες των φλεβών.

Εκτός από τα συστηματικά, χρησιμοποιούνται τοπικά φάρμακα - αλοιφές και γέλες με βάση δραστικές δραστικές ουσίες, ηπαρίνη, μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα, αλοιφές κορτικοστεροειδών.

Μη χειρουργικές επεμβατικές επεμβάσεις

Σκληροθεραπεία φλεβών κάτω άκρων

Η σκληροθεραπεία φλεβών είναι μια ιατρική διαδικασία εξωτερικών ασθενών κατά την οποία μια ειδική ουσία, ένα σκληρυντικό, εγχέεται σε μια τριχοειδή ή προβληματική φλέβα χρησιμοποιώντας μια λεπτή βελόνα. Στη συνέχεια το αγγείο συμπιέζεται χρησιμοποιώντας ένα επίθεμα λατέξ ή ελαστικό επίδεσμο. Τα τοιχώματα του αγγείου «κολλάνε μεταξύ τους», η ροή του αίματος στο αγγείο σταματά. Οι κολλημένοι τοίχοι συνήθως αναπτύσσονται μεταξύ τους, ουλώνουν και η ουλή υποχωρεί. Χρησιμοποιείται για τη θεραπεία κιρσών μικρών επιφανειακών φλεβών. Η μέθοδος είναι αποτελεσματική στα αρχικά στάδια της νόσου, μόνο σε περιπτώσεις που οι κιρσοί εντοπίζονται μόνο σε μικρές φλέβες και επιτρέπει την εξάλειψη των καλλυντικών ελαττωμάτων. Μπορεί να απαιτηθεί μια σειρά θεραπειών για να επιτευχθούν αποτελέσματα.

Θεραπεία σε μορφή αφρού (σκληροθεραπεία με αφρό)

Διακρίνεται από ένα ειδικό σκληρυντικό. Όπως και με τη σκληροθεραπεία, μια σκληρυντική ουσία εγχέεται στην κατεστραμμένη φλέβα με τη μορφή λεπτού αφρού, ο οποίος «κλείνει» γρήγορα τις μεγάλες προσβεβλημένες φλέβες. Η μέθοδος δεν απαιτεί πολλές διαδικασίες και παρέχει υψηλά αποτελέσματα. Είναι σημαντικό να γνωρίζουμε ότι η διαδικασία - αν και σπάνια - μπορεί να έχει παρενέργειες - προβλήματα όρασης. Είναι επίσης επικίνδυνο το σκληρυντικό να εισχωρήσει στις αρτηρίες και στον νευρικό ιστό. Η διαδικασία πρέπει να εκτελείται από έμπειρο φλεβολόγο.

Απόλυτες αντενδείξεις στη σκληροθεραπεία - αλλεργία στο φάρμακο, εν τω βάθει φλεβική θρόμβωση, εγκυμοσύνη, θηλασμός

Χειρουργική αντιμετώπιση κιρσών

Κατά κανόνα, η χειρουργική θεραπεία συνιστάται σε σοβαρές, προχωρημένες περιπτώσεις, καθώς και εάν οι συντηρητικές μέθοδοι αποτύχουν να σταματήσουν την ανάπτυξη της νόσου.

Η χειρουργική επέμβαση για τους κιρσούς έχει τους παρακάτω στόχους

• εξάλειψη των καλλυντικών ελαττωμάτων.
• μείωση των υποκειμενικών συμπτωμάτων (πόνος, κάψιμο, παραισθησία, αίσθημα βάρους στα πόδια κ. λπ. )
• πρόληψη της επιδείνωσης των σαφηνών φλεβών.
• πρόληψη της αιμορραγίας από κιρσούς.
• πρόληψη της θρομβοφλεβίτιδας?
• μείωση και πρόληψη της ανάπτυξης φλεβικού οιδήματος.
• μείωση των εκδηλώσεων και πρόληψη της ανάπτυξης υπερμελάγχρωσης, λιποδερματοσκλήρωσης.
• επιτάχυνση της επούλωσης και πρόληψη της υποτροπής των φλεβικών τροφικών ελκών.

Σύμφωνα με τις Κλινικές Κατευθυντήριες οδηγίες, οι στόχοι της χειρουργικής θεραπείας είναι:

• εξάλειψη της παθολογικής κάθετης και/ή οριζόντιας παλινδρόμησης.
• εξάλειψη των κιρσών των σαφηνών φλεβών.

Πριν από τη διενέργεια χειρουργικών επεμβάσεων οποιουδήποτε τύπου, αξιολογείται ο κίνδυνος εμφάνισης φλεβικών θρομβοεμβολικών επιπλοκών (VTEC).

Υπάρχουν διάφορες χειρουργικές μέθοδοι που μπορούν να χρησιμοποιηθούν ανάλογα με τη συγκεκριμένη κατάσταση:

Φλεβεκτομή (φλεβεκτομή) και ασφαλεκτομή- παραδοσιακές επεμβάσεις αφαίρεσης κιρσών.Φλεβοτομή- Πρόκειται για τη χειρουργική αφαίρεση άρρωστων περιοχών των φλεβών.Ασφαλεκτομή- ειδική περίπτωση φλεβεκτομής, που χρησιμοποιείται σε σοβαρές και προχωρημένες περιπτώσεις της νόσου. Η ουσία της ασφαλεκτομής είναι η αφαίρεση των κεντρικών κορμών των κατεστραμμένων σαφηνών φλεβών με ελάχιστα επεμβατικό τρόπο - μέσω τομών στον κορμό της φλέβας και εισαγωγής καθετήρα. Κατά την επέμβαση αυτή γίνεται και απολίνωση διάτρητων φλεβών, συνδέοντας τις σαφηνές φλέβες με τις βαθιές.

Σύντομη απογύμνωση– ταχεία αφαίρεση της πληγείσας περιοχής της σαφηνούς φλέβας στον μηρό ή στο πόδι μέσω μικρών τομών με τη χρήση ειδικών μικρών λεπτών ανιχνευτών.

Μικροφλεβεκτομή (μινιφλεβεκτομή) -αφαίρεση κιρσών μέσω δερματικών παρακεντήσεων με βελόνα με χρήση ειδικών αγκίστρων φλεβεκτομής (φλεβοεξαγωγείς).

Αγγειακή κρυοχειρουργική (κρυοσκλήρωση)– μέθοδοι θεραπείας φλεβικών παθήσεων με εφαρμογή ψυχρού (υγρού αζώτου) σε κατεστραμμένα αγγεία.

Η συρραφή φλέβας είναι η τοποθέτηση πολλαπλών ραμμάτων σε μια κατεστραμμένη φλέβα, τα οποία εμποδίζουν τη ροή του αίματος μέσω του αγγείου. Ως αποτέλεσμα, σχηματίζονται θρόμβοι αίματος και η φλέβα σταδιακά εκφυλίζεται.

Μέθοδοι θερμικής εξάλειψης– θερμοπηξία και πήξη με λέιζερθεωρούνται ελάχιστα επεμβατικές επεμβάσεις.Θερμοπηξία(ή RFO - Εξάλειψη φλέβας με ραδιοσυχνότητες) - μια πολύ σύντομη, κλάσματα δευτερολέπτου, έκθεση σε ηλεκτρικό ρεύμα υψηλής συχνότητας.Πήξη με λέιζερ(EVLO ή EVLK – ενδαγγειακή εξάλειψη με λέιζερ (πήξη) των φλεβών των κάτω άκρων) - έκθεση σε δέσμη λέιζερ σε παθολογικά διασταλμένα αγγεία. Και στις δύο περιπτώσεις, ως αποτέλεσμα τοπικής αύξησης της θερμοκρασίας, συμβαίνει καταστροφή του δοχείου, το λεγόμενο «κόλλημα των τοίχων» ή «σφράγιση».

Είναι σημαντικό να θυμάστε ότι η χειρουργική επέμβαση δεν είναι μια τελική θεραπεία, είναι η εξάλειψη των συμπτωμάτων. Μετά το χειρουργείο απαιτείται επίσης συντηρητική θεραπεία, και δια βίου, και αυτό πρέπει να εξηγηθεί στους ασθενείς.

Ανάλογα με το στάδιο των κιρσών, τα συμπτώματα, τα συνοδά νοσήματα και τη γενική υγεία του ασθενούς, ο γιατρός επιλέγει συγκεκριμένες συστάσεις για να επιτύχει τις μέγιστες δυνατές βελτιώσεις το συντομότερο δυνατό.